آسمان آبی

ای کاش همیشه آسمان آبی بود/
شب ها همه جا سفید و مهتابی بود/

بر وفق مراد بود اوضاع جهان/
هر برکه پر از هزار مرغابی بود/

در قلب تمام شاعران دنیا/
جای غم و اضطراب شادابی بود/

در لحظه ی بی خواب شدن شب هنگام/
یک شعر دوای درد بی خوابی بود/

اما چه بگویم که میان من و تو/
یک رابطه ی رعیت و اربابی بود/

* علی رفیعی وردنجانی پریش

« مهدويت دوازده »...