مادر عزیزم‌ دوستت دارم

" هر پنج "

بر چهره‌ی گلرنگ تو هرگز نرسد رنج
اقلیم قدم‌های تو سرچشمه‌ی صد گنج
از گرمی دستان تو مست است دماسنج
انگور و انار و به و آلوچه و نارنج
عشق تو درختی‌است که شد مصدر هر پنج

با مِهر خودت ماه شدی در دل فرزند
خندیدی و افتاد ز چشمِ همگان قند
گفتار تو، رفتار تو، بودست مرا پند
خوشحالی و غم، دلهره و گریه و لبخند
اینها همه در کشتی و تو لنگر هر پنج

ای خشکی پیداشده در سردی دریا
ای چشمه‌ی پیداشده در گرمی صحرا
جبریل نشسته‌ست دلت را به تماشا
دین و دل و دنیا و فلک ، جنّت اعلی
نام تو نوشتست خدا بر در هر پنج

اخلاق تو مجموعه‌ی اوصاف حمیده
جای قدمت نیست مگر بر سر دیده
لبخند تو گنجی است که از عرش رسیده
نو یا غزل و قطعه و تک‌بیت و قصیده
اینها همه فرزند و تویی مادر هر پنج

پیچده در آفاق، فروغ تو دمادم
مادر شده‌ای دور کنی از همه ماتم
تنها نه فقط شاعر بیچاره‌ی پر غم
پروانه، موید، رهی و قیصر و میثم
وصف تو محالی شده از منظر هر پنج

۲۳ دی ۱۴۰۱
#علی_رفیعی_وردنجانی

لینک کانال شعر مسجد در ایتا

موضوعات مرتبط: اشعار من ، شعر
برچسب‌ها: ولادت , میلاد , شعر , غزل

« مهدويت دوازده »...